Heb je wel eens een situatie meegemaakt waar je achteraf zou willen dat je er op had gereageerd? Iemand wordt uitgescholden, racistische opmerkingen, pesten of iets dergelijks. Waarschijnlijk weet je die situatie nog als de dag van gister; je voelt je schuldig. Als je een dergelijke situatie hebt meegemaakt en je het idee hebt dat je wilt veranderen of je snapt niet waarom je niet hebt gehandeld, kijk dan even naar het volgende clipje:
Ik denk dat we met verborgen camera's tegenwoordig veel kunnen doen, de technologie verbetert dus ook onze inzichten. Ik denk dat wij, als opvoeders, stil moeten staan bij de maatschappelijke normen die we een kind aanleren en het belang van gelijke rechten.
Is dit een filmpje dat je aan kinderen zou kunnen laten zien? Zou je hier gesprekken uit kunnen laten voortkomen? Of gaan deze clipjes te ver?
Als je goed luistert naar de statistieken die ze weergeven dan is er altijd een minderheid die hier wat tegen doet. Ik voel mij soms erg aangeslagen als ik kijk naar de serie: 'What Would You Do?' Toch denk ik dat het belangrijk is dat iedereen deze filmpjes ziet, zodat je weet dat je moet handelen. Discriminatie is nog niets vergeleken met het volgende filmpje (luister vooral naar hoe vaak er niets werd gedaan):
*Na het maken van deze blog kwam ik nog één clip tegen die ik moest delen. Dit is ontzettend ontroerend:
Vergeet niet een comment achter te laten en lid te worden van mijn blog!
Gareth Malone is een bekende koordirigent die toe was aan een nieuwe uitdaging. De uitdaging was: zorg ervoor dat een groep kinderen, die nog nooit iets hebben gedaan met opera, een opera stuk opvoeren. Behalve het vinden van de juiste kinderen (met de juiste stem) is de motivatie van de kinderen ook moeilijk hoog te houden; een lastige opdracht. Gareth was niet helemaal klaar voor de grootsheid van het project en hij spreekt dit ook vaak genoeg uit. Toch pakt hij het uitstekend aan, zowel het project als de omgang met de kinderen. Uiteindelijk moeten de kinderen optreden in Glyndebourne, één van de meest prestigieuze operahuizen in de wereld.
De driedelige docu (één uur per stuk) is prachtig in elkaar gezet; muziek, beeld en verhaal. Het brengt interessante punten in lesgeven naar voren: hoe motiveer je? hoe blijf je zelf positief? Hoe geef je aan dat iets niet goed gaat?
Geniet drie uur lang van een hele speciale docu:
Vergeet niet een comment achter te laten en lid te worden van mijn blog!
Ik had niet verwacht dat ik zoveel kon leren over het huidige onderwijs door een film uit 1967. De film: 'To Sir, With Love', geeft een beeld weer van een 'echte' leerkracht. Het is een film over de eenzaamheid die er kan heersen binnen het vak, teleurstelling in anderen en de verantwoordelijkheid van een docent. Je zult ook positieve eigenschappen tegenkomen, zoals: beloont worden voor je inzet en een goede verhouding met ouders en collega's.
De leerkracht, die men enkel 'sir' noemt, moet zelf zijn onderwijs creëren. Hij heeft geen ervaring met lesgeven en leert al snel hoe diep je kan zinken als je voor de klas staat. Het geeft weer hoe belangrijk je reputatie is als leerkracht en hoe razendsnel je die kan verliezen.
Echt een onwijs goede film; veel van kunnen leren!
Er is een kans dat een kind in jouw klas gaat werken in de 'game industrie'. Er werken nu 2.500 mensen in Nederland in dit wereldje. (bron: http://www.nrc.nl/nieuws/2011/04/28/nederlandse-game-industrie-groeit-mee-op-golven-van-social-gaming/) Nu klinkt dit misschien nog niet zo heel erg indrukwekkend, maar het verdubbelt ongeveer per 5 jaar. Dit betekent dat er zeker een kans is dat de kinderen die jij les geeft (als die eindelijk zijn afgestudeerd) in de game industrie gaan werken. Welke handvatten heb jij deze kinderen gegeven? Praat jij over games? Wijs je het juist af? Behandel je de hobby's van kinderen gelijk aan gamen?
Je kan tegenwoordig gebruik maken van: Gamemaker. Het is een heel fijn programma om games mee te maken, maar het kost je zeker een jaar om het goed te begrijpen en volledige games te kunnen maken. Als je dan ook nog programmeer taal wilt leren ben je helemaal lang bezig; het is het wel heel erg waard. Je kan wel de kinderen al een basis geven in het ontwerp. Hierdoor kunnen kinderen de animaties aanpassen en zelfs levels ontwerpen. Dit brengt de fantasie en creativiteit van kinderen echt tot leven. Hoewel de graphics niet geweldig zijn, kan je in principe alles maken wat je wilt (elk soort game).
Toch heeft het ook veel voorwaarden en nadelen; je moet zelf ver boven de kennis staan; je moet Gamemaker volledig kunnen gebruiken en dat kost erg veel tijd. Daarnaast moet je tijd vrijmaken om dit met kinderen te doen; heb je wel zoveel computers in school? Of doe je dit met een groepje? Zo ja; wanneer? en wat doet de andere groep?
En als je uiteindelijk kinderen aan de slag hebt met GameMaker, met een vooraf gemaakt ontwerp, is er nog maar weinig verschil in games waar je zelf levels en poppetjes kan maken.
Ik ben misschien erg skeptisch, maar dat komt omdat ik ook alternatieven heb gevonden. Het lijkt mij beter om les te geven in spelletjes waarbij het opbouwen van een wereld al een spelelement is. Zoals met Minecraft (zie andere blog: http://mediapedagogiek.blogspot.com/2012/03/minecraft.html), het spel heeft immens veel vrijheid en stimuleert daarmee de creativiteit van het kind. Dit is trouwens een spel dat waarschijnlijk al wordt gespeeld in jouw klas, dit betekent dat het enthousiasme al erg groot is. Daarnaast heb je zelf maar weinig kennis nodig van het spel en kan er eigenlijk weinig fout gaan. Je moet kinderen stimuleren om te blijven ontdekken en bouwen, maar dat is niet heel anders dan dat een leerkracht dit doet tijdens een rekenles. Minecraft is ook een spel waarbij je niet veel hoeft te begeleiden; groepjes van kinderen kunnen hiermee werken.
Tussen Minecraft (spel) en GameMaker (programma) zit nog iets anders; ontwerp. Met websites als: http://www.sploder.com/games/, kunnen kinderen zelf volledige games maken met simpele besturing. Dit spel geeft je de mogelijkheid om tussen verschillende 'gamestijlen' te kiezen (racen, puzzel, behendigheid etc.). Je kiest een gamestijl en maakt zelf de levels. Hiermee wordt er aangezet tot logisch-mathematisch denken (meervoudige intelligentie); het creëren van puzzels.
GameMaker is het einddoel. Hiermee gaan de nerds aan de slag op de middelbare school. Ze mogen dan zelf dingen opzoeken (online) en kunnen zo zichzelf GameMaker aanleren. Het aanzetten tot GameMaker op latere leeftijd zit hem in de programma's die je aanbied op de basisschool!
Vergeet niet een comment achter te laten en lid te worden van mijn blog!
Vroeger was je een indrukwekkende leerkracht als je zelf een puzzel had gemaakt voor de klas. Met bloed zweet en tranen creëerde je een puzzel. Een puzzel waar je weken later nog vol trots over kon spreken. Tegenwoordig kunnen we nog steeds indrukwekkend zijn, alleen dan kost het wat minder tijd. Ik maak gebruik van: http://www.woordzoekers.org/ , met dit programma maak ik woordzoekers.
Kinderen maken over het algemeen een dictee zonder dat het een achterliggende functie heeft; enkel de controle voor de leerkracht. Nu kunnen kinderen hier competitief in zijn en dit brengt misschien wat meer enthousiasme in het maken van het dictee, maar vooralsnog roepen kinderen geen 'hoera' als je aan een dictee begint. Daar heb ik toch enigszins verandering in gebracht dankzij dit programmaatje. Ik gooi de woorden van het dictee erin en haal vervolgens met 'paint' de woorden onderaan weg. Ik voeg met 'Word' enkele regels toe met cijfers ervoor (tweemaal!). Ik lees de woorden van het dictee op en vervolgens controleren zij deze zelf door de puzzel te maken. Ze hebben dus eerst de woorden opgeschreven zoals zij deze hebben gehoord en vervolgens (tweede lijn) zoals ze deze hebben gevonden in de puzzel. Het stimuleert de drang tot een goed resultaat; omdat je anders de puzzel niet kan maken.
Kortom, een handige website waar je misschien wat aan hebt. Het kan natuurlijk voor veel meer functies worden gebruikt, het dictee is maar een voorbeeld.
Je hebt vast duizenden dingen gebouwd met Lego. Prachtige huisjes, torens, dierenparken et cetera. De vrijheid waarmee je kan bouwen spreekt kinderen nog altijd aan. Hoewel Lego een simpel concept is, weten we allemaal dat je er de meest complexe dingen mee kan bouwen. Het idee van LittleBits werkt eigenlijk andersom: het gaat uit van de moeilijkheid van elektronica, versimpelt dit idee en laat je daarna wel weer complexe dingen creëren. Kijk even naar het volgende clipje om te begrijpen wat het is:
Ik was behoorlijk onder de indruk. Jammer genoeg is dit een Amerikaans bedrijf en je zal daarom moeten bestellen met een hoop extra kosten. Maar het lijkt mij toch dat dit project vroeg of laat ook naar Europa zal komen en uiteindelijk ook naar Nederland. Dit is speelgoed voor de bovenbouw dat echt educatief is en interactief; samen creëren, oplossen en bedenken.
We hebben in Nederland wel Spektro. Dit educatieve pakket lijkt behoorlijk op LittleBits. Het limiteert kinderen alleen veel meer in hun creativiteit (uit ervaring gebleken). Toch is het een fantastisch pakket op zich, dus als je niet kan wachten: Webshop van Spektro
We zijn allen de dupe van copyright. Alleen al het principe dat bijna de hele wereld illegaal bezig is, omdat men download, is gewoon belachelijk. Het is toch een beetje gek om tegenwoordig nog tegen downloaden te zijn? Het is een deel van de toekomst; pas aan of sterf af.
In de documentaire: RiP: A remix manifesto, komt copyright aan bod. Het is onwijs interessant en het heeft mij nog veel meer geleerd over het onrecht van copyright. Ik begrijp nu dat creativiteit helemaal niet het bedenken van een origineel idee is, het is eerder het gebruik maken inspiratie van dat wat er is, om een verbetert concept te creëren. Dus door gebruik te maken van het verleden creëren we het heden, we bouwen voort en bedenken zo nu en dan een nieuwe innovatie.
Door de documentaire heb ik ook het belang ingezien van een vrije mediawereld; de basis van elk kind in het onderwijs is het voort kunnen bouwen op dat wat er al is. Door stapsgewijs nieuwe kennis op te doen begrijpen wij onze wereld. Door copyright zijn er grenzen gesteld aan onze mediavrijheid en uiteindelijk ook onze kennis. Het is absurd om te denken dat kinderen criminelen zijn omdat ze downloaden! Het zijn juist kinderen die zich creatief willen uiten door media volop te ervaren. Iedereen die tegen downloaden is mag een bolhoed gaan dragen en zijn computer inleveren; de 20e eeuw is voorbij!
Ik raad je aan om deze docu te kijken, hij is zelfs met Nederlandse ondertiteling:
Vergeet niet een comment achter te laten en lid te worden van mijn blog!
Weten kinderen wel hoe Nederland in elkaar zit?
Hoe goed zijn kinderen nu in topografie? en volwassenen? of zelfs leerkrachten!?
Uit eigen ervaring is mij opgevallen dat kinderen niet goed zijn in topografie; ze vinden het vaak ook niet zo interessant. Ze vinden aardrijkskunde vaak wel erg interessant. Het lijkt me een simpele stap om de kennis over gebieden (zoals in een AK les) te koppelen aan de namen van de gebieden (en de rest van de topografie die erbij hoort). Dit is vaak wel aanwezig in methodes, maar er is niet altijd afdoende aandacht voor. Lees meer hierover op me andere blogpost: http://mediapedagogiek.blogspot.com/2012/02/google-earth.html
De kinderen kunnen dit, in samenwerking met ouders, zelf thuis gebruiken. Je kan het ook gebruiken op school om de kinderen te overhoren of in de lessen zelf. De website beloont kinderen om het goed te doen en geeft ze de kans om het fout te doen (en het dus opnieuw te proberen). Het is reclamevrij en het werkt perfect voor kinderen (makkelijk in gebruik).
Laat me weten wat je van deze website vindt.
Vergeet niet een comment achter te laten en lid te worden van mijn blog!
'Challange day' is een speciale dag waarbij kinderen hun emoties laten zien aan elkaar. Dit programma wordt begeleid door een team dat een zeer lange en zorgvuldige voorbereiding maakt voor deze dag. Het draait om de inhoud/persoonlijkheid van een persoon; weet jij wie je klasgenoten zijn? Aan de oppervlakkigheid van onze contacten komt een verandering door 'Challange Day!'
Nu heb ik ook mijn vraagtekens bij dit evenement. Ik vraag mij bijvoorbeeld af wat voor effect dit heeft op kinderen die nog maar weinig narigheid hebben meegemaakt in hun leven, hoeveel kinderen liegen er? Welk effect heeft dit? Maar het allerbelangrijkste.... heeft het uiteindelijk effect?
Een uurtje huilen en praten met de documentaire: 'over de streep'.
Moeten we dit elk jaar gaan doen op de middelbare scholen in Nederland?
Vergeet niet een comment achter te laten en lid te worden van mijn blog!
